Vóór de opruiming

Het sorteerlokaal

De rommelhoop voor de papiercontainer groeit steeds verder aan.

Tijdens de voorbije herfstvakantie waagde een schare onversaagde bestuursleden zich in de catacomben van het voormalige Jezuïetencollege om een zware klus te klaren. Ten gevolge van ernstige wateroverlast in de kelders daar, bevond ons “archief” (waaronder de voorraad eigen publicaties en de referentiebibliotheek) zich al jaren in een zeer erbarmelijke staat. Om verdere waterschade te voorkomen waren de dozen in een haastige maar wanordelijke reddingsoperatie naar een droger plekje verplaatst en zó hopeloos door elkaar geraakt, dat het onmogelijk geworden was om nog publicaties voor leden terug te vinden. (Om het in het Hals te zeggen: “een kat kost doe euj jongere meni vinne”.) De wanorde was zo totaal en de berg dozen leek zo onoverkomelijk groot, dat niemand aan een opruimingsactie durfde te beginnen. Omdat de toestand echter onhoudbaar dreigde te worden, moest er ingegrepen worden en dus werd “alle hens aan dek” geblazen.

De gang is nauwelijks groot genoeg om alles op titel en nummer te plaatsen.

Moet dit allemaal weer in de kelder ?

Maar er is meer !

Met een klein hartje trokken we onze stoute schoenen en vuile kleren aan, en – gewapend met borstel en blik, en zwabber en dweil, en met een gigantische voorraad nieuwe dozen onder de arm – daalden we af in de krochten van de Servaisacademie. De hele zwik onder de lage keldergewelven door naar boven sleuren kostte drie geharde para’s een halve dag. Alle dozen werden door deze dappere soldaten in een klaslokaal op tafels gedropt. Vervolgens hadden zeven mannen van de genietroepen een hele dag nodig om in de kelder nieuwe paletten te zetten en rekken in elkaar te schroeven; de voorraad publicaties, het eigen archief en de referentiewerken in de zitbanken op de gang te sorteren; de rommel en beschadigde exemplaren op de papierberg te gooien; nieuwe dozen in elkaar te vouwen, de inhoud erop te noteren en ze dicht te kleven; en alles terug naar de kelder te sjouwen en in de rekken te schikken. Maar daarmee was de kous nog niet af, hoe moe we ook waren. Want er moest nog geborsteld en gedweild worden en de lessenaars schoon geboend, zodat de leerlingen van de muziekschool de week daarop in een proper klaslokaal les konden volgen. Na afloop smaakte de stevige pint in een bruine kroeg dan ook bijzonder goed.

En nog meer !!!

Een trotse geniesoldaat glundert na de lovende woorden van zijn medestrijders.

Het eindresultaat van zijn noeste arbeid mag dan ook gezien worden.

Daarmee is de opruimings- en sorteeroperatie van ons “archief” nog lang niet rond, maar we kunnen nu de verhuizing naar een definitief onderkomen – hopelijk al in de loop van volgend jaar – toch met vertrouwen tegemoet zien, in de wetenschap dat onze stukken niet meer aan verdere degradatie blootgesteld zijn.

Van vrijdag 25 tot zondag 27 oktober ll. ontving de K.G.O.K. onze zustervereniging uit Werl: de Neuer Heimat- und Geschichtsverein. Onze Duitse gasten kregen een warm onderkomen bij de bestuursleden thuis, waar ze de Halse gastvrijheid aan den lijve mochten ondervinden.

Vrijdagnamiddag werd er een bezoek gebracht aan de historische kern van Buizingen, waar het oudste – maar meest veronachtzaamde – monument van Halle staat: de rechter kasteeltoren van het voormalige gemeentehuis, nog goed te herkennen als een donjon uit de volle middeleeuwen. Zaterdag lieten we onze Duitse vrienden kennismaken met de hoofdstad van Vlaanderen. We gidsten hen niet alleen over de prachtige Grote Markt en door de drukke straten errond, maar verkenden vooral het oude hart van Brussel: de site van de Coudenberg, waar de stad oorspronkelijk tot stand kwam. Vanop het dakterras van het Muziekinstrumentenmuseum, gevestigd in één van de mooiste Art Nouveaugebouwen van Brussel, Old England, hadden we een adembenemend zicht op de binnenstad. Vervolgens kwamen het Paleis van Karel van Lotharingen en de Koninklijke Bibliotheek (Albertina) aan de beurt, alwaar we het Museum van het Boek (Librarium) en de Nassaukapel (het laatste overblijfsel van het Paleis van Oranje-Nassau) bezochten. Het hoogtepunt van de dag was een ondergronds bezoek aan het het voormalige Paleis op de Coudenberg: de overblijfselen van het paleis van de hertogen van Bourgondië en van keizer Karel. Zondagochtend was een vrij moment. Sommigen woonden de misviering in Buizingen bij, anderen bezochten de Romeinse tumuli in Buizingen en de prehistorische grafheuvels in het Hallerbos. Het jumelageweekend werd afgerond met een bezoek aan de basiliek, waar Witse en Karel van Breda het Mysterie van de bouwmeester toelichtten. En uiteraard werd doorheen het weekend geregeld een gezellig en smakelijk bezoek gebracht aan Halse en Brusselse cafés en restaurants, want van cultuur alleen kan een mens niet leven.

We mogen gerust besluiten, dat dit jumelageweekend een doorslaand succes was. Door het hartelijke persoonlijke contact werden de vriendschapsbanden weer stevig aangehaald. Nu het stadsbestuur – uit besparingsoverwegingen – besloten heeft geen geld meer vrij te maken voor de  jumelage is het des te belangrijker dat verenigingen zoals de onze het gecontesteerde ideaal van Europese broederschap en solidariteit blijven uitdragen, in woord en daad, zodat deze mooie traditie van verbroedering, verstandhouding en vriendschap over de landsgrenzen heen niet voortijdig verwatert.